ÖZGÜRLÜĞÜN TANIMI AYNI MI?

Geçenlerde bir haber okudum gazetede. Üçüncü sayfa haberiydi.  Genelde bu haberlere pek çoğumuz bakmaz ama o haberlerin ardında aslında bir dram mevcuttur hiç bilmediğimiz. Kocasının şiddeti, tacizi ve tecavüzü karşısında çaresiz kalan kadın yine benzer bir günde eline geçirdiği bıçağı kocasına doğru sallıyor ve kocasını yaralıyor.

Bu olayın neticesinde adam hastaneye, kadın ise karakol ve oradan savcılığa gönderiliyor. Buraya kadar her şey size sıradan gelebilir. Çok da yabancı olduğumuz bir olay değil bu çünkü. Aile içi şiddet, taraflardan birinin hapse, diğerinin hastaneye-mezara girmesiyle sonlanan bir durum. Burada yalnız genelde gördüğümüzden biraz farklı olarak hapse giden kadın hastaneye giden erkek. Benim bu haberde asıl dikkatimi çeken, şaşırtan ise kadının söyledikleri. Kadın “Beni ne olur hapse atın, orada rahat ederim!” diyor. Bu cümleyi okumak bile bana çok ağır gelmişken söyleyenin ne tür duygu ve hal içinde olduğunu ben tasavvur edemiyorum.

Ne acıdır ki bu olayda ki kadın için özgürlük evinde çocuklarının yanında olmak değil, parmaklıkların ardında olmak. Nasıl bir yerde yaşıyoruz ki özgürlüğün tanımı tamamıyla değişiyor. Hapiste kendi evinden daha rahat olacağını söylüyor. Çünkü orada kocası yok, yıllardır yaşamaya mecbur kaldığı ızdırap yok. Tahmin etmek hiç de zor değil ki böyle pek çok vaka vardır. Biz sadece basına yansıyanı görüyoruz. Hatta pek çok zaman “Yine aile içi şiddetmiş.” deyip geçiyoruz. Alıştık çünkü bu tarz haberlere artık şaşırmıyor, yadırgamıyoruz.

Ama böyle pek çok kadın var. Kimisi az çok sesini çıkarabiliyor belki ama kimisi de yapacak bir şeyi, gidecek bir yeri olmadığı için “Kaderim bu imiş.” deyip yaşadıklarını sineye çekiyor ve her gün her gün yaşamaya devam ediyor.

Ben bu yazıyı yazarken, siz okurken yine bir yerlerde bir kadın şiddete maruz kalıyor. Kalıcı ve etkili çözümler olmadığı müddetçe de biz bu haberleri okumaya (ya da bakıp geçmeye) devam edeceğiz.

Pınar Taşdelen

www.hayatadokun.net ' ten alınmıştır.