GÖÇEBE DUYGULAR

Aklım t/akıldı, hep düz gideceğimi sandığım yollar kadar, şaşırtıcı başlangıçlarım oldu. İçimdeki evrenin s/essizliğe doyduğu bir anda çığlık çığlığa seni çağırdım. Ağrıdı bütün yanlarım, meğer büyük sancılarla doğarmış en büyük aşklar.



Hiç bakma öyle! Kalabalığın ortasında çığlık atamamanın nasıl bir şey olduğunu iyi bilirim. Söylediklerimizle, içimize sakladıklarımızın arasındaki uçurumu da... Yine de bir gün büyük bir çığlık duyduğunda dönüp bana bakma. O ses senin haykırışındır, kendini dinlemeyi unuttuğundan beridir biriktirdiğin. Eğilip cüzdanına bakma durup durup. Çalınmış kalbinden haber ver sadece.

Kendini yazmamaya mahkûm eden de sensin, hiç yazmamacasına kelimeler çalan da, oradan buradan... Ödünç alınmış bir hayat değil bizimkisi oysa. Gerçek olmalı bizim olmalı her harf, her hece, parçalanmış isminden ördüğüm, hayat niyetine...

Bu kadar biriksin istemedim, kullanılmayan kelimeleri biriktirmek iyi değil derler bilirsin! Cümle içinde kullanmak da değil asıl niyetim, olur olmaz sözcükleri. Suskunluğum kadar eder mi mırıldandıklarım bilmem? Ama bilirsin işte, senin gibi ben de içimde göçebe duygular öğüttüm, değirmensiz. Karınca ordusu içinde minik bir buğday tanesi taşıdım millerce. O kadar eder mi deme lütfen katetmeye ç/alıştığım yollar için. Ezber bozan yollarda, geçtiğim yerleri bile unuttum.

"Hem neden susmak senin, yazmak bana mahsus? Biz sustuğumuz ölçüde yazarız ya da yazdığımız kadar susarız."

Göçebe duygularla, hayal edemeyeceğimiz kadar koşar ve ansızın yorgun düşeriz. Sence biz mi kararsızız, durmadan dönen dünya mı? Hangi göçebelik daha ağır yine? Gitmekle kalmak arasında... Ardında yüreğini bırakarak gitmek mi? Kendi yüreğinin altında kalıp ezilmek mi? Kalıcı göçebelik mi sence, koşarak gitmek mi ardına bakmamacasına? Kör-ebe oynayarak büyüdük, göç-ebe oynayarak öleceğiz sanki. Kim gösterecek, görmemiz gerekenleri ve kim durduracak göçleri?

Şule Meryem Canpolat

www.hayatadokun.net ' ten alınmıştır.