DÜNYA SOHBETE DOĞDU
"Dünya sohbete doğduğunda tam olarak oluşmamıştı varlığı. Ateşten, topraktan, sudan ve havadan ibaret sanılan, garip parçaları… Oysa sesler duyuluyordu dünyanın semasından, boşluk sanılan yerlere doğru."
...
...
Boşluk bilinmese zor olurdu tarifi. Sonsuzluğu büyük bir boşluğa benzettik kimi zaman. Kesince umudumuzu ötelerden, boşluğa hapsettik ruhlarımızı bazen de. Sohbetin boşluğunu ise dolduramadı hiçbir zaman. Ne hızlı geçişler, ne durgun vakitler derman olamadı sohbetsizlikten kanayan yaralarımıza. Kendimizle konuştuk böyle z/amanlarda. Sevdiklerimizi aldık hayalen karşımıza haykırdık kendimizi yalnızlaştırdığımız akşamlarda. Oysa sohbetten geliyordu varlığımız, bir ömür aşka adanmışlığımız.
"Aşk" konuştu zamansız, melekler huzura vardı mekânsız. Aşk bilinmek istedi, bir kor gibi yüreklere düşmeyi. Melekler itiraz etti, "bu itiraz bir sohbetti". Konuştu aşk, d/inledi melekler. Anlattıkça aşk insanı, d/inledi alemler, duyunca insan denilen canlıyı. Zordu, alışmak yeni bir varlığa. Sessizliği sohbete dönüştürüp insan denilen varlıkla paylaşmaya. Hiçbir varlık sebebini anlayamadı.
Rüzgarlar haşin esti günlerce. Güneş ışığını erteledi ilk önce. Yapraklar ağır ağır yeşerdi, koyunlar ve kuzular yalnız meledi. Kuşlar ötmekte gecikti, horozlar sessizliği dinledi. Kocaman kainat korosu hep o a'nı bekledi. Ve bir gün dünya sohbete doğdu, insan dünyaya. Farklı dinler, diller, renkler doğdu aynı anda. Kainat korosu bu sohbetten coştu. Horozlar uyandı uykusundan, kuşlar şenliğe boğuldu.
...
Gün doğdu aynı anda, insan sohbete doğdu. Aşk atınca tohumlarını toprağa... Topraktan sohbet doğdu. Büyüdü insan, güller içinde güneşe yürüdü. Maviyi, yeşili ve "Aşk'ı" en çok insan gördü. Acıya boğuldu ayrılıkta, sohbetle doydu Aşk'a. Ve Aşk, yüreklere en çok sohbetle döküldü. İnsan hayatı sohbette buldu. Hep konuşacak bir dost aradı kendisine. "Aşk", sohbet eden yüreklere kondu. Bazen gizli oldu sohbetler gönülden gönle. Bazen döküldü sözcükler, yayıldı dilden dile.
"Aşk", sohbet istedi en çok, sohbetle bilinmek istedi. İnsan savaşları seçti, yersiz suskunluğu armağan etti Aşk'a şükür niyetine. İnsan teşekkürü bilmedi. Sohbetler yetişti insanlığın çıkmaz sokaklarına. Tüm sohbetler temelde, kardeşlik adına… Aşk'a yapıldı tüm sohbetler zamanla. Aşk için akıtıldı tüm yaşlar. Her şeyde biraz Aşk vardı. Özlemler, sohbetlerle anlamlılaştı. Yürekler dile geldi o an. “Sohbetimiz barış ve sevgi için olmalı.” dedi. Savaş bir anda gönüllerden çekildi; kin, nefret, öfke silindi. Bütün enerjiler birleşti yer üzerinde. Dünya doğduğundan beri ilk defa Aşk'a güldü.
...
“Sohbetimiz daimi olsun; Aşk dolu yüreklere en büyük güzellik, sohbet bilen dostlarla yaşamak olsun!”
Her şey “Aşk” için, tüm sohbetlerin sahibi için…
“Belâ aşktır, devâ aşktır, güzel cânâ sezâ aşktır;
Ol cânânâ dua aşktır, bugün devran bizim oldu.”
Şule Meryem CANPOLAT
Comments